Mænudeyfing og drop á morgun

Ef þið haldið að ég sé að fara að horfa á þennan Noregs-leik á morgun þá er það rangt hjá ykkur.  Ég ætla að liggja uppi í rúmmi, mænudeyfður, með drop í æð og bíða þar af mér það versta. Það er best fyrir húsgögnin og heimilisfriðinn.  Háspennuleikir eru ekki mín sterkasta hlið.

Ég segi kannski ekki, að ef ég næði nú að Jóga mig í gegnum daginn, drekka gríðarlegt magn af róandi Abend Te og leggja kaldan bakstur á ennið, að ég myndi ekki horfa á Sviss-Slóvenía í gegnum fingurna með lófana yfir andlitinu.

En hvað sem verður þá er frúin byrjuð að undirbúa sig.  Hún er að hlaða rafstuðsbyssuna inni í eldhúsi, en henni beitir hún gjarnan á mig rétt áður en ég fíra helv... sjónvarpinu fram af svölunum þegar okkar menn hafa brennt af færi.

Ég mun hins vegar ekki draga af mér eitt augnablik ef að íslenska liðið kemst í fyrsta sinn í umspil.  Ég er nefninlega gríðarlega sterkur í fagnaðarlátum. 

Síðasta „tvennan“ gegn Noregi fyrir 26 árum