115 km hlaupi lokið

Reyndar skal það tekið fram að frúin vill að ég geti þess að um var að ræða boðhlaup í 14 hlutum og að ég hafi verið með næst styðstu leiðina, 4.5 km ... niður í móti.  Mér fannst það óþarfi en ef þetta viðhorf lýsir ekki í hnotskurn muninum á því hvernig konur og karlar hugsa þá veit ég ekki hvað gerir það.  Þær eru í smáatriðunum á meðan við erum alltaf með heildarmyndina í huga (eða þannig).

Ég hef í gegnum tíðina keppt í þó nokkrum íþróttagreinum, með einstaklega óeftirminnilegum árangri, en ég held að Sola hlaupið sé með allra skemmtilegustu keppnum sem ég hef tekið þátt í.  Hlaupið er sem sagt um 115 km langt og fer fram í hlíðunum í kringum Zurich vatnið.  Stemmingin er dálítið mergjuð því það er eins og að hlaupasnákurinn, sem á köflum nær ca. 20 km lengd, nái að læðast í gegnum borgina og stígana í hæðunum án þess að nokkur taki eftir því. Og það er sérstakt því að í hlaupinu taka þátt ca. 12500 hlauparar.

Til keppni eru skráð um 900 lið af öllum styrkleikum. Þegar maður hleypur leið 7 eins og ég hef gert undanfarin tvö ár, þá eru þátttakendurnir orðnir vel dreifðir. Maður tekur fram úr slatta af fólki sem er gangandi og útlítandi eins og það muni aldrei ná í mark, en þar fyrir utan þarf maður svo að forða sér þegar fram úr manni fræsa hlauparar sem maður getur hvorki kyn- eða litgreint þegar þeir skilja mann eftir í rykmekki. Í lang flestum liðanna skiptir engu máli hvað maður hleypur hratt.  Þetta snýst fyrst og fremst um að koma liðinu í mark á Irchel um kvöldmatarleytið. Þegar það er sagt þá skal þess þó getið að fljótustu liðin eru skipuð framúrskarandi íþróttafólki.  Sigurliðið í ár hljóp kílómeterinn á 3 mín og 37 sekúndum að meðaltali, sem telst gott á jafnsléttu að ekki sé nú talað um þegar verið er að hlaupa leiðir sem sumar hverjar bjóða upp á 3-400 metra hæðarmun. Ég væri sáttur að ná slíkum meðaltíma ef ég væri á bíl.

Skipulagið á hlaupinu er framúrskarandi og skipuleggjendur hlutu einhverju sinni verðlaun fyrir hversu umhverfisvænt mótshaldið er.  Það þýðir t.d. að allar girðingar og merki eru bara færð til eftir því sem líður á hlaupið og samið er við almenningssamgöngufyrirtæki kantónunnar um að þeir sem taka þátt fái frítt í lestir, sporvagna og strætisvagna daginn sem hlaupið fer fram. Þegar ég var búinn með minn legg tók ég strætó upp á Hönggerberg aftur þar sem ég hóf hlaupið og þá voru síðustu lið að renna í gegnum hliðið. Stuttu seinna voru engin verksummerki þess að þar hefði nokkuð verið í gangi á svæðinu þann daginn.

Það væri gaman ef einhver tæki upp þessa hugmynd og héldi svona keppni á Íslandi. Svona sprikl er ágætis tækifæri til þess að þétta raðirnar á vinnustöðum eða í vinahópum.