ÍBLS-Endurtekið efni

Ég, veit að ég hef sagt þetta áður en ég segi það þá bara aftur. Það hlýtur að koma til skoðunnar að skipta á íbúðabréfunum og skattinum sem eftir á að innheimta af inngreiðslum í lífeyrissjóðina.

Teiknað á bakhliðina á servíettu að minnsta kosti, þá lítur það þannig út að það myndi auðvelda stjórnvöldum að vinda ofan af þessum samhangandi vanda sem Friðrik Jónsson hefur marglýst, sem eru sjóðirnir, skuldavandinn etc. Við þessa aðgerð þá ætti fjárfestingarþörf sjóðanna að minnka því eignasafnið færi niður um ca. 30-40% og ríkið ætti lánasafn ÍBLS skuldlítið og hefði þá eign upp í þessar framtíðarskatttekjur sem ekki kæmu þá í ríkiskassann eins og nú er reiknað með. Þá myndi þetta væntanlega líka auðvelda alla framkvæmd á skuldaleiðréttingum, afnámi verðtryggingar og leysa uppgreiðsluvanda ÍBLS að mestu.

En ok. ég geri mér grein fyrir að þetta er flókið og til þess að fara svona leið þá þarf vilja allra aðila sem virðist ekki vera til staðar. Annars er ég ekki hrifinn að þeirri hörku sem sjóðirnir sína þegar kemur að því að leysa þessi mál.  Lífeyriskerfið á Íslandi verður ekkert traustara við það að auka bara skuldir lífeyrisþeganna við kerfið þegar gefur á bátinn. Þær skuldir nema nú þegar ca. helmingi af áætluðum eignum sjóðanna.

Gæti þurft að brúa 170 milljarða gat

Athugasemdir

[Ufsi (IP-tala skráð) 4.9.2013 kl. 19:14]

Sú harka sem sjóðirnir sína þegar kemur að því að leysa þessi mál byggir einfaldlega á lögum. Þær aðgerðir sem stungið hefur verið upp á eru einfaldlega ólöglegar.

Svo er enginn vilji neinstaðar að nota skatttekjur til niðurgreiðslu lána. Og þá er sama hvort það eru skattarnir sem við greiðum í dag eða þeir skattar sem við annars hefðum greitt seinna. Nema hjá þeim sem eiga mestu réttindin í lífeyrissjóðunum og koma til með að borga hæstu skattana, skattleysi á kostnað lágtekjufólks tækju þeir fagnandi.

[Guðmundur Ásgeirsson, 4.9.2013 kl. 20:56]

Hvaða aðgerðum hefur verið stungið upp á sem eru ólöglegar? Meginstefna þeirra sem hafa barist fyrir málstað skuldara í þessum efnum er einföld: að farið verði að lögum. Það er til dæmis smám saman að nást fram fyrir þau lán sem þegar eru viðurkennd ólögmæt: gengislánin. Það er engin röskun á eignarrétti að leiðrétta lögum samkvæmt. Hinsvegar hafa kröfuhafar traðkað á eignarrétti skuldara.

Svo er enginn að tala um að það kosti ríkissjóð nokkurn skapaðan hlut ef slík leiðrétting fer fram. Útgjöld ríkisins vegna niðurfærslu ólöglegra lána upp á hundruðir milljarða sem þegar hefur farið fram hefur verið ríkissjóði algjörlega að kostnaðarlausu. Það er alveg sama hversu oft það er endurtekið fyrir fleiri lán, núll sinnum eitthvað er ennþá núll.

Besta leiðin til að leiðrétta lán heimilanna er að gera það í samræmi við lög.

Ufsi, þú byggðir því miður strámann sem löðrar núna í steinolíu og hér eru eldspýtur fyrir þig: 

Hafið þið tekið eftir því að þeir einu sem vara við kostnaði fyrir ríkissjóð og að þetta og hitta sé ógerlegt af hinum og þessu fölskum ástæðum eru þeir sem eru á móti því að lán almennings verði leiðrétt og innheimt lögum samkvæmt?

Það er alveg merkilegt hvað sumir þeirra telja sig geta fullyrt að eitthvað sé ólöglegt, þó það hafi greinilega ekki neitt vit á því sem það er að tala um. Það eru ekki bara lánin sem þarf að leiðrétta heldur líka fólk sem lætur svona.

[Benedikt Helgason, 4.9.2013 kl. 21:08]

Þú átt þá væntanlega við Ufsi að lögin kveði á um að sjóðirnir megi ekki gefa eftir innheimtanlegar kröfur eða hvað? Það eru að minnsta kosti þau rök sem eru notuð bankastjórum til varnar þegar farið fram á að þeir fari mildari höndum um skulduga einstaklinga en þeir gera nú.

Gott og vel.

Engu að síður þá gera lífeyrissjóðir og bankar þetta dags daglega, þ.e.a.s. að semja um meðferð krafna í t.d. illa stæðum félögum  og þá væntanlega á viðskiptalegum forsendum (að það sé t.d. hagstæðara að gefa meira eftir á einum stað gegn einhverjum ávinningi á öðrum stað). Og í teoríunni þá gætu viðskiptalegar forsendur sjóðanna breyst á þann veg að vísitala verði tekin úr sambandi og ÍBLS settur í þrot. Þá er það orðið spurning hvort það borgar sig ekki að vinna að lausninni núna í stað þess að halla sér bara aftur í stólnum og neita að taka þátt í að greiða úr vandanum.

Hvað skattinn varðar þá þýðir ekkert að segja annars vegar að hann megi ekki nota til þess að vinna á skuldavanda heimilanna, en hins vegar að ætla sér að stara bara á vanda ÍBLS og borga 170 milljarða uppgreiðslutjón með skattfé. Það er einfaldlega ekki í boði að gera ekki neitt og halda skattgreiðendur sleppi billega frá því.  

[Toni (IP-tala skráð) 5.9.2013 kl. 08:50]

Þegar talað er um að þetta eða hitt lendi eða lendi ekki á skattgreiðendum má ekki gleyma því að verði ekki eitthvað róttækt gert í skuldamálum heimilanna mun framtíðarskattgreiðendum fækka verulega. Gáið að því að það eru börn þeirra sem skuldaaðgerðirnar beinast að sem eru framtíðarskattgreiðendurnir. Ef foreldrar framtíðarskattgreiðendanna eru bornir út úr húsum sínum í hundruð eða þúsunda tali vegna skammtíma græðgi fjármagnsins; hvað haldið þið að verði um framtíðarskatttekjurnar?

[Benedikt Helgason, 5.9.2013 kl. 11:59]

Já, Toni. Þetta er ein af mörgum "viðskiptalegum" forsendum sem skattgreiðendur (ríkið) ættu að hafa í huga þegar þeir eru að meta hvernig best sé að leysa skuldavandann.