Meira af Jóni Gnarr og Hönnu Birnu

Ég er að skemmta mér við að lesa fleiri ummæli frá sjöllunum sem eru að reyna að búa til einhvers konar áfall fyrir Jón Gnarr út úr úrslitum kosninganna um síðustu helgi.

Og þetta er í raun fyndið því eini flokkurinn sem virðist hafa tekið sneiðina til sín, þ.e.a.s. þá pólitísku ádeilu sem Besti flokkurinn var, eru sjallarnir og þá kannski aðallega náhirðararmurinn; honum virðist a.m.k. svíða undan ádeilunni enda veit hann upp á sig sökina.  Viðbrögðin hafa svo sem verið fyrirsjáanleg, reynt hefur verið að gera lítið úr Jóni með klassískri náhirðar-aulahóts-fyndni um hans persónu, menn kalla hann trúð en átta sig ekki á því í leiðinni að þar með eru menn að segja að þeir hafi verið jarðaðir í kosningunum 2010 af trúð.

Svo er angi af þessum málflutning í þá veru að borginni hafi verið eitthvað sérstaklega illa stjórnað á síðasta kjörtímabili. Þó vissulega hafi komið upp krítísk mál eins og í hvaða lit ætti að mála einhverjar götuþrengingar, sem dramadrottningar af báðum kynjum nenntu að velta sér upp úr, þá er það hvorki meira né minna vesen en búast má við þegar verið er að reka sveitarfélag óháð því hver er við völd.

Ég skal hins vegar segja ykkur hvað er vondur rekstur á sveitarfélagi og fyrirtækjum þeim tengdum.  Það er að taka stöndugt fyrirtæki eins og Orkuveituna og skuldsetja hana eins og fábjánar vegna rækjueldis, höfuðstöðva, útrásar, virkjana sem fjármagnaðar eru með erlendum lánum án þess að vera með tilsvarandi tekjur í erlendri mynt, eða annarar álíka heimsku og gera svo eins og Hanna Birna rétt fyrir kosningarnar 2010 að halda því fram að fyrirtækið væri í góðum málum korteri áður en íslendingar voru að missa það í hendurnar á erlendum kröfuhöfum.

Í þessu samhengi þá er rétt að gleyma því ekki að eitt af stóru vandamálunum við afnám haftanna er að því að mér skilst þörf OR fyrir erlendan gjaldeyri til þess að greiða af sínum lánum. Það má rekja þann vanda 100% til íslenskra stjórnmálamanna. Almenningur í Reykjavík er ekki bara að greiða fyrir þessi afglöp með auknum kostnaði við kyndingu heldur eru allir Íslendingar að borga fyrir þetta í gegnum veikingu krónunnar og viðleitni Seðlabankans til þess að halda kaupgetu almennings niðri með háum vöxtum, svo fólk sé ekki að keppa við kröfuhafa um kaup á þeim litla gjaldeyri sem er til skiptanna. 

Það kom í hlut Besta Flokksins og Samfylkingarinnar að taka til í þessum hroða eftir kosningarnar 2010 og menn geta gagnrýnt Planið, sem hefur þýtt verulega auknar álögur á borgarbúa til þess að bjarga fyrirtækinu, en staðreyndin er engu að síður sú að það var enginn af þeim sauðum sem setti fyrirtækið í þrot með plan. Rétt er þó sennilega að undanskilja Alfreð Þorsteinsson sem mun hafa látið hafa það eftir sér að til hefði verið lánalína í Landsbankanum sem hefði getað teygt andlát OR um einhverja mánuði. Svar forstjóra fyrirtækisins var hins vegar eitthvað sem maður ætti að láta prenta á stuttermaboli: "Orkuveita Reykjavíkur verður ekki rekin með því að greiða laun með yfirdrætti".  Síðan hefur ekkert spurst til Alfreðs.

En hvað Hönnu Birnu varðar þá held ég að hún ætti að þakka Guði sínum fyrir hverjar þær kosningar sem Jón Gnarr býður sig ekki fram á móti henni. Mér finnst það líklegt að jafnvel á besta degi Hönnu Birnu í þessu jarðlífi, þá ætti hún engan möguleika gegn Jóni Gnarr í keppni um hylli kjósenda og það í leik (stjórnmál) sem á að vera hennar sérgrein en er hans aukabúgrein. Hún var mæld og veginn gegn honum í kosningunum 2010 og reyndist of léttvæg.