ESB viðræðufíkn og einhentir bandittar

Þegar ég les um Steingrím J., sem getur ekki á heilum sér tekið vegna þess að hann fær ekki þjóðaratkvæðagreiðslu um áframhald ESB viðræðna, þá velti ég því fyrir mér af hverju VG gerði það þá að kröfu sinni að viðræðurnar yrðu saltaðar fyrir síðustu kosningar. Af hverju fóru þeir ekki bara fram á það við Samfylkinguna að fá slíka atkvæðagreiðslu fyrst að hún er VG svona mikilvægt? Miðað við málflutning Árna Páls og Össurar undanfarna daga þá fæst nú ekki betur séð en að slík atkvæðagreiðsla hefði verið auðsótt.

En talandi um Árna Pál þá hefur það verið dálítið átakanlegt á köflum að fylgjast með honum í þessari ESB þrautagöngu sem endurspeglast núna síðast í viðbrögðum hans við ESB skýrslunni. Hann hefur á engum tímapunkti frá því í október 2008 geta lesið rétt í stöðuna.  Hann sagði ca. 8. október 2008 að Evran gæti gert kraftaverk fyrir löndi í stöðu eins og Ísland væri í, hann taldi vorið 2009 að viðræðurnar við ESB tækju varla meira en 1-2 ár ef ég man rétt og núna, eftir að hafa ekki einu sinni náð að opna sjávarútvegskaflann í þau 4 ár sem Samfylkingin fékk frið til þess að ræða við sambandið, þá er lausnin auðvitað "bara örlítið meiri viðræður-þetta er alveg að koma" þrátt fyrir að það sé mat manna að óraunsætt sé að ætla að landið gæti fengið t.d. varanlegar undanþágur á sviði sjávarútvegs. Er það þess vegna sem Samfylkingin fer á límingunum þegar forsætisráðherra segir að landið (og þá væntanlega miðin líka) séu ekki til sölu? Er það vegna þess að SF telur miðin í raun vera föl ef það bara kemur okkur í sambandið? Þessi viðræðuárátta er farin að líkjast fíkn eða eins og að horfa á einhvern rífa í einhentan banditta allan daginn og þegar þarf að draga viðkomandi frá spilakassanum þá er svarið: "bara örlítið meir-vinningurinn er alveg að koma". 

Þegar það er sagt þá get ég haft ákveðna samúð með því að menn hafi t.d. trúað því í október 2008 að upptaka Evru gæti bjargað okkur.  Það var mikið ryk í loftinu á þeim tíma og ekki ætla ég að halda því fram að ég hafi séð í gegnum það.  Mér fannst allt eins líklegt að ÁPÁ gæti haft rétt fyrir sér þegar þetta var sagt.  Það sem er hins vegar skelfilegt í þessu samhengi er að Árni Páll, já eða Össur, taka engum sönsum alveg sama á hverju gengur. Á þá bíta hvorki rök né staðreyndir. Upptaka Evru án þess að búið væri að vinda ofan af afleiðingum hrunsins hefði fært lífskjör niður um ca. 30% miðað við núverandi stöðu. Þetta veit Árni Páll enda var enginn ágreiningur um það á síðasta þingi að upptaka Evru væri ekki í augsýn í 10 ár. Jafnvel SF-liðar voru því sammála. Og viðræðurnar við ESB eru í raun sigldar í strand og þær taka augljóslega ekki 1-2 ár. Af hverju ekki að horfast í augu við það þegar mikilvægustu kaflarnir fást ekki einu sinni opnaðir. Og það er ekki hægt að ætlast til þess að flokkar sem hafa ekki aðild að ESB á stefnuskrá sinni eigi að klára viðræður við ESB sem sambandssinnaðir flokkar náðu engum árangri í á 4 árum. ÁPÁ getur lagt af stað í nýjan ESB leiðangur ef hann vinnur kosningarnar 2017.

Lang besta innleggið um þessa ESB skýrslu kom frá Brynjari Níelssyni í grein á Pressunni sama dag og skýrslan kom út.  Hann snuprar þar bæði andstæðinga og fylgjendur aðildar fyrir villandi málflutning og að tími sé til kominn að fara að ræða um kosti þess og galla að ganga í sambandið í stað þess að vera að reyna að blekkja fólk um hvað ESB sé og hvað ESB sé ekki. Þetta er að mínu mati kjarni málsins, því þrátt fyrir andstöðu við aðild þá hika ég ekki við að viðurkenna að aðild hefur ákveðna kosti eins og trúlega lægri viðskiptakostnað með upptöku Evru. Hvað mig varðar þá eru gallarnir hins vegar mun veigameiri en kostirnir en fólk má hafa hvaða skoðun á því sem er fyrir mér. Um kostina og gallana hefði þessi umræða sennilega þurft að snúast. Í því hefur Brynjar held ég rétt fyrir sér.

Óraunsætt að undanþágur fáist