Jákvæð áhrif skuldaleiðréttinga á stöðu ÍBLS

Vandamál ríkisins og þar með skattreiðenda, ef ekkert frekar yrði aðhafst í skuldamálum heimilanna, er að verulegur hluti af veðum ÍBLS eru á yfirveðsettum eignum og hvaða bankamaður sem er í heiminum getur sagt ykkur að þau lán fást aldrei greidd upp í topp.  Það tjón lendir að öllu óbreyttu á ríkissjóði nema að menn treysti sér til þess að setja sjóðinn í þrot og láta reyna á ríkisábyrgðina.  Þetta er það vandamál sem andstæðingar skuldaleiðréttinga fást aldrei til þess að tala um, þ.e. að það kostar ríkið tugi milljarða að gera ekkert.

Með skuldaniðurfærsluleiðinni sem kynnt var í gær þá sé ég ekki betur en að skatturinn á fjármálafyrirtækinn fari að ca. 3/4 í að greiða niður lán hjá lántakendum ÍBLS sem mun að einhverju leyti hjálpa til við að vinda ofan af yfirveðsetningarvandamáli sjóðsins (ég geri ráð fyrir að ÍBLS sé með 3/4 af öllum lánum sem verða leiðrétt). Það ætti að létta álagið á ríkissjóð á næstu árum. Restin af skattinum, ca. 1/4, fer í að færa niður lán hjá fjármálafyrirtækjum og lífeyrissjóðum.  

Fyrir mér þá lítur skuldaleiðréttingin út eins og tiltölulega hagstæð niðurstaða fyrir skattgreiðendur sem gerðu trúlega margt vitlausara núna en að sameinast í þeirri bæn að skattlagning á fjármálafyrirtæki í slitameðferð haldi fyrir dómsstólum. Plan B, ef dómsmál tapast, er svo væntanlega að ná einfaldlega krónueignunum af þrotabúunum þegar kröfuhöfum verður hleypt í erlendu eignirnar.

En áður en kemur að því að framkvæma þetta allt saman, þá geri ég ráð fyrir að fyrir liggi niðurstaða frá dómsstólum um lögmæti á framkvæmd verðtryggingar á neytendalánum.  Mér sýnist í fljótu bragði að það væri þjóðhagslega hagkvæmt ef að dómurinn félli lántakendum í vil því það minnkar væntanlega krónueignir erlendra kröfuhafa. Öll önnur áhrif af slíkum dómi væru eignatilfærsla innan hagkerfisins án þessa að peningar færu út úr því eða kæmu inn í það.

 

Tímabært að bankarnir taki þátt